Geboren in Cuba, opgegroeid en gevormd in Moskou, maar geschoold in Spanje…zo zou je levensloop van deze nog altijd jonge saxofonist, fluitist en componist in één lijntje kunnen samenvatten. Nochtans is de kerel met deze “Influenciado” niet aan zijn muzikaal proefstuk toe en riskeert de samenvatting van de muzikale activiteit een ietsje langer uit te vallen, maar we proberen toch maar: deze plaat is zijn vierde onder eigen naam, na “Cuba Meets Russia” (2015), Cuban Connection (2018) en “Okudzhava for my mother” (2020). Die opeenvolging van titels kun je vrij vertalen als “je kan de jongen uit Cuba weghalen, maar je kan Cuba niet uit de jongen weghalen” en de jongste past daar dus wonderwel in.

Alexey brengt daarop immers een soort eerbetoon aan de groten van de Afro-Cubaanse jazztraditie, een omschrijving, die ons onvermijdelijk bij namen brengt ls Cannonball Adderley, Chucho Valdez & Irakere, McCoy Tyner en Paquito D’Rivera, om slechts die namen te vermelden. Dat doet hij middels negen nummers, die op twee na (“Dat Dere” van Bobby Timmons, bekend van Art Blakey en ”The Way You Look Tonight’, de klassieker van Dorothy Fields en Jerome Kerr waarvan zowel Sinatra als Bublé, Bennett en Getz mooie versies opnamen) allemaal door León zelf bedacht werden.

Om dat allemaal in goede banen te leiden -de titeltrack ontleent zijn naam aan de “Mambo Influenciado” van Chucho Valdés-, deed Alexey een beroep op nogal wat fraai volk: pianist Caramelo de Cuba komt van bij Paquito D’Rivera en doet hier heerlijke dingen op “De La Habana a Moscú”, de ritmesectie, bestaande uit Georvis Pico, Pedro Pablo Rodriguez en Reinier “El Negron” Elizarde, zijn drie kwart van Valdés’ kwartet, trompettist Carlos Sarduy verdiende zijn sporen al bij Valdés en bij Irakere en de Spaanse meester-drummer Marc Miralta, die mag schitteren in “Guarachando”, een nummer dat ook al op “Cuban Connection” opdook, is zeker niet onbekend bij fans van Pat Metheny of Avishai Cohen. Dat zijn allemaal kerels war je mee kunt buitenkomen en zij -ze kunnen simpelweg alles spelen- zijn de ideale begeleiders om León toe te laten aan te tonen welke evolutie hij in de loop der jaren heeft doorgemaakt.

Die evolutie ligt niet alleen in zijn vermogen om traditionele en hedendaagse dingen met elkaar te combineren, maar ook -en vooral- in een duidelijk toegenomen maturiteit en diepgang.: hier staat iemand, die zijn eigen identiteit gezocht en gevonden heeft en de combinatie van Cubaanse traditie en hedendaagse jazz klink dan ook ruim vijftig minuten lang bijzonder aanstekelijk: virtuositeit genoeg, maar ze staat wel ten dienste van de muziek. Dat dat allemaal kan op nieuw werk van León, maakt de plaat des te aantrekkelijker en ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat we deze titel aan het eind van het jaar in nogal wat lijstjes zullen terugvinden.

(Dani Heyvaert)